Ontdekkend lerend nieuwsgierig gedreven.

En zo in het alledaagse, glunder ik zo wat naar buiten…

Ik luister, ik voel, ik ervaar, zo even overval het gevoel wat me laat nadenken.

Over het zachte groen, met op de achtergrond het  schaduwspel wat zo even zichtbaar was na de regenbui tussen het lange gras in een tuin waar ik vele middagen gewoon mocht zijn.

Iets wat ik in deze ruimte van het klaslokaal in groep 7 maar zelden voelde.

De nadruk van afwijzen.  En zo even galmt het na, in de leegte van een ruimte.

Mensen zoals jij moeten blij zijn met een simpel baantje want dat is het enige wat jij kan…

 Dat wat de wil niet wilt zien, zal er nooit zijn was mijn antwoord.

 

dagdromen als createur van de natuur.

Dingen maken om zichtbaarheid te geven. Denken en bijdragen over dat onze samenleving verander, en dat we kunnen kijken en nadenken en dat alles wat we dagelijks als vertrouwd ervaren plaatsvindt binnen het aannemelijke ruimte van overdracht.

Gewenst gedrag en bedacht, als je afwijzing begrijp krijg je er begrip voor, wij wijzen namelijk niets zo af als onszelf, maar is dit een keus. Of is dit  iets wat dieper ligt en waar we eigenlijk maar zelden toegang tot hebben.

​

Over wat ik zie. Zo even dagdromen op school. Verlangen naar de ruimte van zijn in de natuur en de ongelooflijke rijkdom van het alledaagse.

Om na te denken, over hoe belangrijk twijfel is, en dat ik ieder mens de ruimte gun om dit in veiligheid te mogen ontdekken.

En vanuit alledaagse betrokkenheid ideeën bouwen die onze nieuwsgierigheid van ontdekken inspireren.